Aby zaliczyć dany wydatek do kosztów podatkowych, nie wystarczy samo zawarcie transakcji i otrzymanie dowodu zakupu. Konieczne jest też uregulowanie tego wydatku ze środków firmowych. Zatem, jeśli zapłaty dokona prezes spółki ze swoich środków prywatnych, zakup nie będzie stanowił kosztu podatkowego tej spółki.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB2-1.4010.131.2017.2.MJ.
Komentarz AXELO (radca prawny Bernadeta Obszańska)
Problematyka przywołanej interpretacji sprowadza się do oceny, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, skutków podatkowych transakcji dokonanej bez pośrednictwa rachunku bankowego podatnika, ze środków niebędących środkami podatnika, tylko osoby trzeciej (tu: prezesa zarządu wnioskodawcy).
Powołana interpretacja wydana została w związku z pytaniem podatnika, dotyczącym możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup od sprzedawcy z USA trzech samochodów, z których dwa zakupione zostały za kwotę przekraczającą równowartość 15 000 zł, a jeden za kwotę niższą niż równowartość 15 000 zł. Płatność na rzecz sprzedawcy z USA została dokonana z rachunku bankowego osoby trzeciej (pośrednika) z uwagi na fakt, że spółka wnioskodawca nie posiadała rachunku walutowego. Środki na zapłatę za zakupione samochody przekazał pośrednikowi w gotówce prezes zarządu wnioskodawcy, ze swego prywatnego majątku.
Organ uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym transakcja między firmą sprzedającą samochody z USA a pośrednikiem została przeprowadzona za pośrednictwem rachunku płatniczego, więc płatność została dokonana bez naruszenia limitu i może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, a zakup każdego z samochodów należy traktować jako odrębną transakcję.
Organ, abstrahując od wartości poszczególnych transakcji i oceny konieczności sumowania zakupów lub rozpatrywania ich jako osobne transakcje, orzekł, iż niezależnie od wartości transakcji, w sytuacji, gdy wydatek nie został poniesiony przez podatnika, lecz de facto przez inny podmiot – tu prezesa zarządu podatnika, nie może on stanowić kosztów uzyskania przychodów podatnika.
Jak wskazał organ, zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy (1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz (2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
W ocenie organu, zestawienie powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15 000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł.
Jak zauważył organ, w świetle analizowanych przepisów, jedną z przesłanek zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych jest poniesienie go przez podatnika – musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych tego konkretnego podmiotu. W sytuacji zatem, gdy podatnik nie poniesie kosztu, ponieważ środki finansowe wypłacane są przez inny podmiot, określonego wydatku nie będzie można zaliczyć do kosztów podatkowych – nie można bowiem stwierdzić, że został on definitywnie poniesiony z majątku podatnika.
Organ stwierdził, że skoro, jak jednoznacznie wynika z wniosku, pośrednikowi zostały przekazane prywatne środki prezesa zarządu spółki (co jednoznacznie wskazuje, że wydatek nie został pokryty z zasobów majątkowych wnioskodawcy), to ww. wydatek nie może zostać zaliczony do kosztów podatkowych spółki. Jednocześnie organ podniósł, że skoro stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanego we wniosku wydatku uznano za nieprawidłowe, bezprzedmiotowym jest odnoszenie się do kwestii zastosowania w sprawie ograniczeń, wynikających z art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także ustalenia, czy zakup poszczególnych samochodów, wskazanych we wniosku, należy traktować jako odrębne transakcje.
Aby szczegółowo omówić poruszone zagadnienia, skontaktuj się z AXELO. www.axelo.pl
Informacje zawarte w niniejszym artykule/komentarzu mają charakter skrótowy i informacyjny. Informacje te nie powinny zastępować szczegółowej analizy poruszanych w nim zagadnień, jak również stanowić podstawy podejmowania decyzji biznesowych lub jakichkolwiek innych czynności prawnych lub faktycznych.
