Z rokitnika można tworzyć żywopłoty nieformowane i sadzić go na nieużytkach. Krzewy znakomicie sprawdzają się jako żywopłot obronny. Są dość odporne na warunki stresowe oraz na choroby i szkodniki. Ale przede wszystkim owoce rokitnika są prawdziwą skarbnicą witamin. Zimą krzewy rokitnika stanowią spiżarnię również dla ptaków. 
Rokitnik zwyczajny jest krzewem dorastającym do 5 m wysokości, ale rośnie bardzo wolno. Jest rośliną dwupienną – czyli, żeby uzyskać owoce, trzeba posadzić obok siebie okazy męskie i żeńskie. Niepozorne kwiaty pojawiają się przed wykształceniem liści, ale najbardziej dekoracyjne są pomarańczowe, okrągłe owoce utrzymujące się na roślinie całą zimę. Owoce zbieramy po pierwszych przymrozkach, wtedy nie są takie cierpkie. Podczas zbiorów należy wykazać się sprytem i ostrożnością, bo gałązki są oblepione owocami, ale są również pokryte cierniami.
Dużo witamin w owocach
Witamina C zawarta w rokitniku utlenia się znacznie wolniej niż w przypadku innych roślin, szczególnie wtedy, gdy owoce przesypiemy cukrem lub ususzymy. W owocach rokitnika znajdziemy również witaminy: E, K, F, P, A, D i z grupy B, mangan, żelazo, bor, kwas foliowy, flawonoidy, karoteny, garbniki, antocyjany i nienasycone kwasy tłuszczowe. Dlatego też owoce rokitnika i ich przetwory powinny spożywać osoby ze skłonnością do przeziębień.
Rokitnik wspomaga pracę układu pokarmowego, opóźnia procesy starzenia się skóry i poprawia wygląd cery. Olej z nasion wspomaga regenerację błony śluzowej gardła oraz paznokci. Owoce rokitnika znakomicie nadają się na galaretki, soki, marmolady, dżemy i przeciery. Można z nich przygotowywać susze oraz nalewki. Zasypane cukrem i pozostawione w ciepłym miejscu, puszczają sok tak, jak maliny.
Rokitnik może rosnąć na stanowiskach słonecznych i częściowo zacienionych. Nie jest bardzo wymagającym krzewem i można go uprawiać na piaszczystym podłożu. Rokitnik jest odporny na suszę, zanieczyszczenia powietrza i mróz. Nie powinien rosnąć na glebach wilgotnych, okresowo zalewanych, ponieważ gniją korzenie.
Rokitnik sadzimy do gruntu jesienią w odległości 2 metrów od siebie i podlewamy przez cały rok, ale w razie potrzeby i z umiarem. Rokitnik może służyć do tworzenia nieformowanych żywopłotów lub jako dodatkowy okaz w przydomowym ogrodzie. Jest rośliną rekultywacyjną i dlatego nadaje się do obsadzania wydm, skarp i nieużytków.
Samodzielne rozmnażanie rokitnika
Ciężko jest samemu rozmnożyć rokitnika, ale jest to możliwe. Po zbiorach oddzielamy nasiona od miąższu, płuczemy i suszymy. Potem, przez trzy miesiące przetrzymujemy w niskich temperaturach. Nasiona wysiewamy wiosną i przykrywamy je cienką warstwą piasku. Przez okres trzech lat siewki rosną w tym samym miejscu, a potem dokonujemy selekcji.
Najładniejsze i najmocniejsze wysadzamy na miejsce stałe. Z siewu uzyskujemy ok. 80% osobników żeńskich, pozostałe stanowią egzemplarze męskie. Możemy spróbować rozmnożyć rokitnika za pomocą sadzonek. Ale tylko osobniki żeńskie, bo męskie ukorzeniają się bardzo rzadko.
