Dokładnie 80 lat skończyłby w niedzielę Jerzy Grotowski, czarodziej teatru urodzony w Rzeszowie. Niestety, od 14 lat Grotowski nie żyje, ale jego duch znów ożył w trakcie urodzin, jakie wyprawił mu Rzeszów. Byli „Cykliści”, czyli parada uliczna Teatru Porywacze Ciał, spektakl „Niech żyje cyrk!” Teatru Maska, wernisaż wystawy zdjęć Jerzego Grotowskiego w obiektywie Andrzeja Paluchiewicza, w końcu monodram w wykonaniu Dagny Cipory „Dagny.Brecht.księżniczka.żebraków”. I sądzę, że ten ostatni spektakl Grotowskiego ucieszyłby bardzo.
Monodram Dagny Cipory zakończył pierwszy dzień jubileuszu „Śladami Grotowskiego”, bo przed widzami jeszcze spektakle zaplanowane na 27 sierpnia. W dodatku Dagny Cipora swój monodram zagrała po raz ostatni. Młodziutka, 24-letnia artystka, absolwentka łódzkiej „Filmówki”, to aktorka z podkarpackimi korzeniami.
Dagny Cipora pochodzi z Ustrzyk Dolnych, gdzie teatru uczyła się w amatorskim Teatrze Formy PARRA, od 15 lat tworzonym w Ustrzykach Dolnych przez Grażynę Kaznowską. A uczyła się tak dobrze, że z prowincji w swój świat, świat teatru wchodzi pewnie i z sukcesami. Dagny Cipora, w ubiegłym roku otrzymała główną rolę w
Teatrze Muzycznym w Chorzowie, w tym roku debiutowała na deskach
Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.
W niedzielę na deskach rzeszowskiego
Teatru Maska z okazji jubileuszu Jerzego Grotowskiego można było zobaczyć jej monodram muzyczny „Dagny.Brecht.księżniczka.żebraków”, w którym niezwykle udanie i nowocześnie, bo z muzyką elektroniczną połączyła songi i tekst Bertolta Brechta, znakomitego niemieckiego dramaturga.
Monodram Dagny nasuwa oczywiste skojarzenia z Polly Peachum, bohaterką z „Opery za trzy grosze”, jednego z najbardziej znanych dramatów Brechta, do którego inspiracją była „Opera żebracza”, angielskiego poety Johna Gaya. Dagny Cipora udało się stworzyć wzruszające widowisko, gdzie słowo mówione przeplata się ze śpiewanym w opowieści o młodej, nieszczęśliwie zakochanej kobiecie, marzącej by być damą, ale jakże nieudolnie.
Jej księżniczka żebraków, to niby silna, stanowcza, pewna swych atutów młodości kobieta, bawiąca się mężczyznami, nawiązująca kokieteryjny kontakt z publicznością, a z drugiej strony nieszczęśliwa, bezbronna kobieta, która poznaje smak prawdziwej, acz nieszczęśliwej miłości, w której się zatraca.
Duże wrażenie robi świetny, silny, charyzmatyczny głos Dagny Cipory. W dodatku umiejętnie wykorzystany przez autorkę do zinterpretowania emocji poszczególnych utworów. Widz koncentruje się na każdym wypowiedzianym i zaśpiewanym przez nią słowie, a przychodzi mu to tym łatwiej, że nic go nie rozprasza. Ascetyczna dekoracja i charakteryzacja są istotnymi atutami monodramu. Dagny ubrana jest w białą, skromną sukienkę, a jedynymi istotnymi rekwizytami są mikrofon i rodzaj klatki, w którą jest ubrana.
Pełna sala widzów, która razem z Dagny Ciporą świętowała w niedzielę w Teatrze Maska urodziny mistrza teatru, hojnie nagradzając monodram brawami, jest potwierdzeniem, że teatr i widz cenią sobie pomysłowość, talent i oryginalność.
We foyer Teatru Maska jest też rzadka okazja oglądać od niedzieli fotografie Andrzeja Paluchiewicza, od 1966 związanego z zespołem teatru Grotowskiego. Paluchiewicz przez 11 lat nie tylko towarzyszył Grotowskiemu w artystycznej drodze, ale także utrwalał na kliszy aparatu każdą chwilę. W ten sposób powstała niezwykła kolekcja zdjęć dokumentujących pracę teatru Grotowskiego z lat 60. i 70. XX wieku, a które do 27 sierpnia będzie można oglądać w Rzeszowie.
Program Jubileuszu:
27 sierpnia
19.00 Opera żebracza
spektakl w wykonaniu Szkoły Filmowo-Teatralnej Reduta-Berlin
scena na Rynku
20.30 Makbet. Kim jest ten człowiek we krwi
spektakl plenerowy Teatru Biuro Podróży
plac Grotowskiego (przed Filharmonią Podkarpacką)
Projekt realizowany jest przy wsparciu finansowym Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
