Kwiatek do kożucha

O sobie:
Dziennikarz i publicysta magazynów VIP Biznes&Styl i Trendy, Podkarpackie. Współpracuje także z dwumiesięcznikiem "La Salette Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej", portalem wPolityce.pl, w ub. roku można było znaleźć jego teksty w tygodniku "Uważam Rze", a obecnie w tygodniuku "wSieci". Autor kilku książek, które - jak zuchwale zakłada - przeczytała nie tylko rodzina. Wiek średni, waga ciężka (lub superciężka, gdy sobie pofolguje ze słodkościami). Ekonomista oraz - podyplomowy - teolog rodziny i dziennikarz (żartuje, że ten pierwszy dyplom przydaje mu się najrzadziej). Mąż, ojciec dwóch córek i (jednokrotny) dziadek. Pasjonat najnowszej historii politycznej Polski. Fan muzyki - od jazzu poprzez klasykę rocka i rock progresywny (z jedną "miłością" całkowicie nieuleczalną: SBB) po "krainę łagodności". Uwielbia turystykę - zarówno poznawanie nowych miejsc, jak i powroty do rodzinnych "korzeni" (Poznań, podpoznańska Opalenica, Zakopane, Sandomierz).

O blogu:
Blog o wszystkim, co mnie inspiruje: polityka (także ta regionalna), muzyka, przemiany cywilizacyjne i ich wpływ na rodzinę, kulturę, religię itd. Będę się starał w tym pisaniu trzymać dwóch rzeczy. Po pierwsze, inspiracją do każdego wpisu będzie jakieś wydarzenie bieżące (w głównej mierze lokalne), nie będzie tematów ?z sufitu?. Po drugie, chciałbym podawać treści na blogu odważnie, ale i rozważnie, pochylając się nad ? czasami trudnymi ? sprawami, nad człowiekiem, z troską i serdecznym ciepłem oraz - jeżeli tylko się da, choć zdaję sobie sprawę, że nie zawsze będzie to możliwe ? z przymrużeniem oka i humorem.

Uważam Rze Hajdarowicz odejdzie w niesławie

A A A

Dodano: 29-11-2012

Paweł Lisicki, odwołany właśnie naczelny

Komentarze (0)

Twitter

Mail

Podziel się

Grzegorz Hajdarowicz, właściciel spółki Presspublica, wydawcy m.in. "Rzeczpospolitej" i "Uważam Rze", zrobił wczoraj "porządki" w najbardziej poczytnym polskim tygodniku opinii. Czyli zarżnął kurę, która znosiła złote jajka. Czyli zadziałał na szkodę spółki, co - moim zdaniem - można rozpatrywać w kategoriach przestępstwa. Ponieważ natura nie znosi próżni, "autorzy niepokorni" z dotychczasowego "URz" niedługo pewnie odezwą się od nas z jakichś nowych łamów. A Hajdarowicz odejdzie w niesławie, z zasłużonym, niechlubnym tytułem "grabarza wolnych mediów".

Że tak się to wszystko prędzej czy później skończy, byłem o tym przekonany już w ub. roku, gdy Hajdarowicz przejmował Presspublikę z wyraźnym zadaniem spacyfikowania ostatniego dużego mainstreamowego dziennika, za rządów red. Pawła Lisickiego wyraźnie konserwatywnego w sferze aksjologii i krytycznego wobec układu rządowego ("Nasz Dziennik" jednak nie należy do mainstreamu). Wcześniej Lisicki z kolegami stworzyli konserwatywny tygodnik opinii "Uważam Rze", który okazał się wielkim sukcesem na dzisiejszym, trudnym rynku medialnym i pokazał swoim bardzo wysokim nakładem, że jest w Polsce ogromna rzesza czytelników, chcących czytać takie właśnie pismo - konserwatywne, zadziorne i krytyczne wobec układu rządzącego naszym krajem.

Właściciel zaczął swoje "porządki"" od wywalenia Lisickiego z "Rzepy". Niedawno przeprowadził czystkę w zespole redakcyjnym, do której pretekstem był artykuł Cezarego Gmyza o trotylu w tupolewie (skądinąd warto prześledzić, jak mainstreamowe media zakłamały narrację o tym tekście).

Przez chwilę, mając świadomość, ze Hajdarowicz jest jedynie "słupem" realizującym interesy układu władzy, łudziłem się jednak, że zwycięży w nim natura biznesmena, który nie zarzyna kury znoszącej złote jajka, a zatem nie poważy się na zrobienie krzywdy "URz". Cóż, przeliczyłem się, odbierając kolejną lekcję biznesu a la Pologne.

Wczoraj zarząd Presspubliki odwołał Lisickiego z funkcji naczelnego "URz", powołując w to miejsce red. Jana Pińskiego, znanego swego czasu z łam tygodnika "Wprost", byłego szefa efemerydy "Wprost Przeciwnie" (ukazały się tylko trzy numery), a ostatnio szefa informacji portalu Nowy Ekran, człowieka podobno zaprzyjaźnionego z Romanem Giertyhem. Na razie Piński został "generałem bez wojska", bo zespół "URz" - najlepsze polskie konserwatywne pióra, m.in. Wildstein, Ziemkiewicz, Karnowscy, Zaremba i inni - na znak solidarności z Lisickim zakończyli współpracę z "URz". Sytuacja jest na tyle jednoznaczna, że teraz jestem ciekaw, jakież to prostytutki dziennikarskie zatrudnią się w "nowym URz" i będą udawać "autorów niepokornych".

Ktoś powie: właściciel ma prawo zrobić ze swoją własnością co chce. Moim zdaniem, jest to stwierdzenie nieprawdziwe, bo żaden właściciel nie może korzystać ze swojego prawa własności w sposób naruszający prawo i nie uwzględniający zasad dobra wspólnego. A w odniesieniu do mediów to stwierdzenie jest nieprawdziwe szczególnie. Media bowiem to specyficzny biznes, który naprawdę różni się od produkcji gwoździ (z całym szacunkiem dla producentów gwoździ). I jeżeli ktoś, jak wyżej napisałem, zarzyna kurę znoszącą złote jajka, to nie chodzi tu o żaden medialny biznes, tylko o ideologię. W tym przypadku: o platformerską ideologię "politycznej poprawności". I o coś jeszcze: o takie domknięcie systemu medialnego, by nie sprawiał kłopotów władzy, nie stawiał trudnych pytań itd. Obserwujemy to domykanie od jakiegoś czasu, a nasiliło się ono wraz z rozwojem "przemysłu pogardy" po katastrofie smoleńskiej.

Reklama

Jesteśmy coraz bliżej stanu, w którym pluralizm w mediach będzie oznaczał dyskusję pomiędzy Żakowskim, Paradowską, Olejnik i Lisem. Każdy, kogo to nie oburza, niech zada sobie pytanie, czy naprawdę żyje mu się dobrze w kraju, który - z woli rządzących i ich poputczików - osuwa się w stronę "standardów" rodem z Białorusi czy jakiegoś bantustanu.

Hajdarowicz nie będzie wieczny. Kiedyś sprzeda Presspublikę lub firma sama padnie przy tak ideologicznym podejściu właściciela do biznesu. Nie mam wątpliwości, że pan H. odejdzie w niesławie, z zasłużonym, niechlubnym tytułem "grabarza wolnych mediów". I tylko jestem ciekaw, jakież to interesy - polityczne bądź inne - są warte tego, by nie mieć zahamowań w napluciu sobie samemu w twarz.

Czy kiedykolwiek się tego dowiemy?