Preteksty Literackie

O sobie: Po wielu latach pracy jako lektorka języka angielskiego oraz DOS (director of studies) własnej szkoły językowej, postanowiłam skupić się na czymś co, na ogół, bywa mało intratne, a konkretnie na literaturze. Czytam, piszę, publikuję w periodykach literackich w Polsce, USA, na Bałkanach, wydaję książki poetyckie (do tej pory 7), tłumaczę poezję Emily Dickinson (zuchwale aspirując do kanoniczności przekładu), wyjeżdżam na festiwale literackie oraz do domów pracy twórczej (Szwajcaria, Hiszpania); wciąż uczę oraz uczę się języków. O blogu: Będą to moje noty i wtręty kuLturalne i kuRturalne, głównie literackie, a nawet poetyckie. Nie mam doświadczenia w pisaniu blogów. Przeczuwam, że w sensie "gatunku literackiego" najbliżej mu do sylwy ponowoczesnej, czyli postmodernistycznej (sylwa: dzieło nierespektujące jednorodności gatunkowej, głównie poetyka kolażu; negatywne odwoływanie się do zastanych wzorców; heterogeniczność gatunkowa; sygnalizowany przez autora zamysł zburzenia wewnętrznej spójności utworu). O! W miarę doświadczenia, moja informacja o blogu (a może i o sobie) będzie ewoluować; zmieniać się na lepsze lub gorsze, w zależności od tego, kto i jak życzliwy czyta.

śnieg i śmierć Ryszarda Ka

A A A

Dodano: 28-01-2013

"Piórka z lodu", fot. Waldemar Lenkowski 2012

Komentarze (0)

Twitter

Mail

Podziel się

ZDJĘCIA

zobacz wszystkie ›

Właśnie minęła szósta rocznica śmierci Ryszarda Kapuścińskiego zwanego cesarzem reportażu. I tak jak owego dnia, o tej porze roku, tu w Słocinie jest dużo śniegu i lodu. 23.01.2007. wybrałam się do lasu z psem Dyziem, który już też nie żyje. Myślałam o śniegu, tym bardziej, że byłam w trakcie czytania „Śniegu” Orphana Pamuka, powieści rozgrywającej się w anatolijskim Karsie. Neurotyczny poeta, bohater książki pierwszego tureckiego noblisty, prześladowanego w swoim kraju, nazywa się Ka. Hm, identyczne imię jak moje alter ego przewijające się w wierszach!, pomyślałam, i natychmiast stał mi się bliski. Jak Józef K. z „Procesu” Kafki. Tak jak bliski był mi Kapuściński, choć go osobiście nie znałam. Wystarczyło, że uwielbiałam „Podróże z „Herodotem”; co najmniej.

Poniżej moja zimowo-dyżurna „Oda do śniegu”, która formalnie nie jest odą, ale jakby do niej aspiruje w sferze afirmacji (śniegu). Wtedy jeszcze trudno było przeczuć, że niedługo i Ryszard Kapuściński stanie się "na chwilę" „Józefem Ka”. „Biografia” Domosławskiego, "przyjaciela" i ucznia, która miała skompromitować wielkiego reportażystę, nie weszła do legendy ani do kanonu, gdzie niewzruszenie żyje „Heban”, „Lapidarium”, „Wojna futbolowa”, „Szachinszach” i wiele innych wspaniałych książek reportażowych eR.Ka. Pan Domosławski wolał określenie - reportaże z elementami fikcji, czym chciał zafundować wybitnemu reportażyście moralną śmierć, za sprawą swojego własnego 565. stronicowego reportażu. A.De. odniósł jednorazowy sukces finansowy. Może dla kogoś to "aż sukces", dla innych "jedynie jednorazowy". Dla mnie, w tej kwestii, liczy się dziś tylko ten wiersz o śniegu.

ODA DO ŚNIEGU

Dziś umarł Ryszard Kapuściński

Spadasz jak wszystko na tę planetę
lecisz z ciszy
skąd i my przychodzimy.

Oparłeś się o mroźny czas i twardą ziemię
sarny po tobie ślady znaczą
pies wpada w ciebie po uszy z taką oczywistością
w oczach, jakby poznał sens.

W podkarpackiej Słocinie jesteś taki sam
jak w tureckim Karsie
legendą Herodotów
geometrią na szkle
szklanką na drodze
one tłuką nasze kruche ciała
w twoim szklistym majestacie.

Pod tobą miłość, śmierć i śmieci
lekko uklepane.

Spadają nam na twoją głowę człony rakiet z Bajkonuru
a ty leżysz niewzruszony ekwilibrysta
na wznak w górach Ałtaju

mój ty idealisto biały.

ODE TO SNOW

Ryszard Kapuscinski died today

You fall like everything else on this planet
You come from silence
Where we also come from.

You rest against freezing time and hard earth
Deer leave traces over you
A dog sinks in you up to its ears with such obviousness
In his eyes as if he had understood.

In Slocina in the Carpathian foothills you’re the same
As in Turkish Kars,
Herodot’s legend,
Geometry on glass,
Black ice on the road.
Our fragile bodies crash
In your glazed splendor.

Under you love, death, and trash
Lightly patted over.

Fragments of rockets from Baykonur drop on your head
While you, unshakable equilibrist, lie
Supine in the Altai mountains.

My white idealist.

Translated into English by Ewa Hryniewicz-Yarbrough

Reklama