O sobie: Po wielu latach pracy jako lektorka języka angielskiego oraz DOS (director of studies) własnej szkoły językowej, postanowiłam skupić się na czymś co, na ogół, bywa mało intratne, a konkretnie na literaturze. Czytam, piszę, publikuję w periodykach literackich w Polsce, USA, na Bałkanach, wydaję książki poetyckie (do tej pory 7), tłumaczę poezję Emily Dickinson (zuchwale aspirując do kanoniczności przekładu), wyjeżdżam na festiwale literackie oraz do domów pracy twórczej (Szwajcaria, Hiszpania); wciąż uczę oraz uczę się języków. O blogu: Będą to moje noty i wtręty kuLturalne i kuRturalne, głównie literackie, a nawet poetyckie. Nie mam doświadczenia w pisaniu blogów. Przeczuwam, że w sensie "gatunku literackiego" najbliżej mu do sylwy ponowoczesnej, czyli postmodernistycznej (sylwa: dzieło nierespektujące jednorodności gatunkowej, głównie poetyka kolażu; negatywne odwoływanie się do zastanych wzorców; heterogeniczność gatunkowa; sygnalizowany przez autora zamysł zburzenia wewnętrznej spójności utworu). O! W miarę doświadczenia, moja informacja o blogu (a może i o sobie) będzie ewoluować; zmieniać się na lepsze lub gorsze, w zależności od tego, kto i jak życzliwy czyta.
Ukraiński Rosjanin
Dodano: 16-06-2015
Andrey Permyakov, 21.10.2014, Ukraina, Równe, Teatr, fot. Tata Rivna
Andrey Permyakov jest Rosjaninem, który pochodzi z Równego na Ukrainie, gdzie się urodził, wychował i studiował w studium języków obcych. Potem, w stolicy Ukrainy, w Kijowie, ukończył prawo na Narodowym Uniwersytecie Szewczenki oraz prestiżową Szkołę Biznesu.
Już w średniej szkole zaczął zarabiać jako robotnik w zakładzie chemicznym. Na studiach dorabiał do rodzinnego kieszonkowego jako nauczyciel, tłumacz, copywriter, prawnik we włosko-chorwackiej spółce joint venture.
W 1999. roku dostał się na staż do USA i pracował tam w firmach zajmujących się usługami marketingowymi, usługami siły roboczej i w firmie budowlano-remontowej.
W wolnych chwilach pisał wiersze. Po powrocie do kraju, grał w lokalnych produkcjach teatralnych i telewizyjnych.
Od roku 2001. Andrey Permyakov pracował w ukraińskim oddziale firmy dystrybuującej energię elektryczną, AES Rivneoblenergo, która jest częścią globalnej korporacji. Firma dała mu możliwość wspinania się po szczeblach kariery zawodowej. Był dyrektorem do spraw wewnętrznych i zewnętrznych, członkiem Zarządu.
Służbowo odwiedził wiele krajów, m.in. Kazachstan, Brazylię, Wielką Brytanię.
Już na oko widać, że Andrey to obywatel świata. Mówi o tym jego styl ubierania się i zachowania, luz i elegancja w jednym, świetna znajomość języka angielskiego.
Ciekawostką jest, że po paru latach wrócił do Kazachstanu na spotkania autorskie w charakterze poety.
Po niedługim czasie, został przeniesiony do pracy w Kijowie. Kiedy korporacja AES wycofała się z Ukrainy, Permyakov wrócił do rodzimej firmy w Równem.
Mimo nawału pracy i częstego podróżowania między Równem i Kijowem, znajduje czas na projekty teatralne, muzyczne, telewizyjne oraz na festiwale literackie.
W roku 2008. wydał książkę poetycką “Skvoz” (“Wskroś”), która stała się na tyle popularna, że niektóre z wierszy wykorzystywano do lokalnych sztuk teatralnych. W roku 2012. powstał jego autorski audiobook czytany w języku rosyjskim przez ukraińskich aktorów, muzyków, dziennikarzy, artystów, ludzi, którzy na co dzień w swoim życiu i pracy twórczej posługują się przede wszystkim mową ukraińską.
Rozgłos na Ukrainie przyniósł mu utwór poetycki „Mój jazz”, który Permyakov przeczytał na międzynarodowym festiwalu „ART JAZZ Cooperation”. Od tamtej pory ten wiersz jest jego literackim znakiem rozpoznawczym.
Od roku 2013. Andrey Permyakov występuje ze swoimi recitalami poetyckimi, często charytatywnie, w Kijowie, Lwowie, w Równem i innych ukraińskich miastach.
Kiedy Federacja Rosyjska rozpętała propagandę o rzekomym upokarzaniu Rosjan mieszkających na Ukrainie, Andriy Permyakov zaczął demonstrować, iż on, choć etnicznie przynależy do Rosji, jest dumny z faktu zamieszkiwania w wolnym kraju. Tym samym, przeciwstawia się nieprawdziwym oskarżeniom Rosji o nierespektowanie rosyjskich praw na Ukrainie.
Już w średniej szkole zaczął zarabiać jako robotnik w zakładzie chemicznym. Na studiach dorabiał do rodzinnego kieszonkowego jako nauczyciel, tłumacz, copywriter, prawnik we włosko-chorwackiej spółce joint venture.
W 1999. roku dostał się na staż do USA i pracował tam w firmach zajmujących się usługami marketingowymi, usługami siły roboczej i w firmie budowlano-remontowej.
W wolnych chwilach pisał wiersze. Po powrocie do kraju, grał w lokalnych produkcjach teatralnych i telewizyjnych.
Od roku 2001. Andrey Permyakov pracował w ukraińskim oddziale firmy dystrybuującej energię elektryczną, AES Rivneoblenergo, która jest częścią globalnej korporacji. Firma dała mu możliwość wspinania się po szczeblach kariery zawodowej. Był dyrektorem do spraw wewnętrznych i zewnętrznych, członkiem Zarządu.
Służbowo odwiedził wiele krajów, m.in. Kazachstan, Brazylię, Wielką Brytanię.
Już na oko widać, że Andrey to obywatel świata. Mówi o tym jego styl ubierania się i zachowania, luz i elegancja w jednym, świetna znajomość języka angielskiego.
Ciekawostką jest, że po paru latach wrócił do Kazachstanu na spotkania autorskie w charakterze poety.
Po niedługim czasie, został przeniesiony do pracy w Kijowie. Kiedy korporacja AES wycofała się z Ukrainy, Permyakov wrócił do rodzimej firmy w Równem.
Mimo nawału pracy i częstego podróżowania między Równem i Kijowem, znajduje czas na projekty teatralne, muzyczne, telewizyjne oraz na festiwale literackie.
W roku 2008. wydał książkę poetycką “Skvoz” (“Wskroś”), która stała się na tyle popularna, że niektóre z wierszy wykorzystywano do lokalnych sztuk teatralnych. W roku 2012. powstał jego autorski audiobook czytany w języku rosyjskim przez ukraińskich aktorów, muzyków, dziennikarzy, artystów, ludzi, którzy na co dzień w swoim życiu i pracy twórczej posługują się przede wszystkim mową ukraińską.
Rozgłos na Ukrainie przyniósł mu utwór poetycki „Mój jazz”, który Permyakov przeczytał na międzynarodowym festiwalu „ART JAZZ Cooperation”. Od tamtej pory ten wiersz jest jego literackim znakiem rozpoznawczym.
Od roku 2013. Andrey Permyakov występuje ze swoimi recitalami poetyckimi, często charytatywnie, w Kijowie, Lwowie, w Równem i innych ukraińskich miastach.
Kiedy Federacja Rosyjska rozpętała propagandę o rzekomym upokarzaniu Rosjan mieszkających na Ukrainie, Andriy Permyakov zaczął demonstrować, iż on, choć etnicznie przynależy do Rosji, jest dumny z faktu zamieszkiwania w wolnym kraju. Tym samym, przeciwstawia się nieprawdziwym oskarżeniom Rosji o nierespektowanie rosyjskich praw na Ukrainie.
Jego głos był cytowany w miejscowych i ogólnoukraińskich mediach, gdzie podkreślano, że jest to jeden z pierwszych takich głosów spośród rosyjskojęzycznych pisarzy mieszkających na Ukrainie.
Na początku 2014. roku, zaraz po Rewolucji Godności na Ukrainie, Permyakov został doradcą do spraw kultury Gubernatora w Równem. Kilka miesięcy później, wydał w Charkowie swoją drugą książkę „Mój jazz”.
Od 2014. Permyakov jest stałym współpracownikiem międzynarodowego festiwalu poezji „Terra Poetica” w Kijowie, pod patronatem Ministra Kultury, Krajowego Związku Pisarzy oraz Ministra Spraw zagranicznych. I ja tam byłam (w październiku 2014, czyli na 1. edycji festiwalu) miód i wino piłam. Ściślej mówiąc - beczkę poetyckiego i towarzyskiego miodu ze szczyptą dziegciu pamięci kijowskiego Majdanu i codziennych wieści z frontu wschodniego.
Wtedy właśnie w Kijowie, osobiście poznałam poetę Permyakova (wcześniej rozmawialiśmy organizacyjnie via Skype) i jego jazzowe zacięcie w poezji. W ramach tego festiwalu, Andrey gościł poetów z całego świata w Równem i na Uniwersytecie w Ostrogu. W czasie podróży na Wołyń, miałam okazję obserwować menedżerski talent Andreya. W Teatrze równeńskim, kilkudziesięciu poetom z całego, niemal, świata, zorganizował niezapomniany koncert poetycki, na który przybyły setki mieszkańców tego miasta. Mieliśmy też wycieczki krajoznawcze, spotkania ze studentami w Ostrogu i inne atrakcje.
Od czasu jak Andrey Permyakov był gościem telewizyjnego programu kulturalnego Iriny Skaziny, prezentując swoje wiersze z tomu „Mój jazz”, jest znany na Ukrainie nie tylko miłośnikom poezji i jazzu.
W tym roku wstąpił do Krajowego Związku Pisarzy Ukrainy z czego jest bardzo dumny.
Andrey wspiera forum młodych poetów, angażuje się w akcje anty militarne, dyskutuje i przedstawia swoją antywojskową wizję na spotkaniach poetyckich z miłośnikami poezji, z żołnierzami w bazach wojskowych, na terenach ostrzeliwanych, w szpitalach.
W dniach 25 – 28 czerwca 2015 r., w Rzeszowie, już po raz trzeci odbędzie się impreza Wschód Kultury – Europejski Stadion Kultury, wydarzenie stanowiące fuzję muzyki, fotografii, tańca, teatru i literatury. Zobaczymy blisko 30 projektów kulturalnych, ponad 200 artystów i wykonawców z 7. krajów świata.
Wtedy właśnie, będziemy mieli okazję poznać Andreya Permyakova, który wystąpi 26 czerwca 2015, w piątek, w ramach Wschodu Kultury. Okazję żeby zobaczyć, posłuchać i porozmawiać z nim w języku ukraińskim, lub rosyjskim, lub angielskim. A może też i po polsku?
Zapraszamy wszystkich chętnych na spotkanie.
Reklama
Recital poetycki „Mój jazz”
Andrey Permyakov
26 czerwca 2015, godz.17.30
Klub Festiwalowy, Plac Między Synagogami, ul. Bożnica 1
Saksofon: Łukasz Głogowski
Prowadzenie: Krystyna Lenkowska
Dzień wcześniej, 25 czerwca, w tym samym miejscu, o godz.17.00, Andrey Permyakov weźmie udział w panelu dyskusyjnym „Tożsami – tacy sami?” razem z wybitnym polskim poetą, Adamem Zagajewskim i dziennikarką polonijną z Kijowa, poetką, Dorotą Jaworską
Prowadzenie: red. Adam Głaczyński
Zapowiada się bardzo ciekawie!!
