Wczorajszy wieczór rozpoczął V Koncert skrzypcowy Mozarta, którym dyrygował od skrzypiec maestro Maciaszczyk. To niezwykle szlachetna, trochę frywolna ( co częste u Mozarta), lubująca się w niuansach muzyka, zagrana przez solistę z "nieznośną" wręcz lekkością, z subtelną niespodzianką w końcowej kadencji, gdzie M. Maciaszczyk zacytował H. Wieniawskiego. Po owacyjnie przyjętym występie Maestro nieoczekiwanie zaproponował bis - zabrzmiał cudowny Romans L.van Beethovena - przebój muzyki klasycznej. Kolejno usłyszeliśmy dwie symfonie J. Haydna, przed przerwą Symfonię g-moll nr.83 z serii paryskich, z charakterystycznym motywem gdaczącej kury - dzieło oparte na francuskim racjonalizmie ukazujące potęgę muzyki już od pierwszych akordów, zakończone porywająco zagranym Vivace. Po przerwie zabrzmiała Symfonia G- dur nr.88 (w sumie Haydn napisał ich aż 104!). To utwór także skomponowany w/g klasycznego schematu, choć tylko z jednym motywem wiodącym w I części. W tym dziele Wiedeńska Orkiestra Kameralna zabrzmiała jeszcze wspanialej, wzbogacona o dodatkowe instrumentarium. Jej potężny ton znów cudownie przeniósł słuchaczy do Wiednia - światowej stolicy muzyki klasycznej. A kiedy wybrzmiał ostatni akord, publiczność natychmiast poderwała się z miejsc, zachwycona i rozemocjonowana. Dzięki wczorajszemu koncertowi mogliśmy doskonale poznać niuanse kompozytorskie symfonii Haydna, które muzycy realizowali z zegarmistrzowską precyzją - nagłe zmiany dynamiczne, prowadzenie motywów były wyeksponowane nadzwyczaj klarownie.
