Aneta Gieroń
Dodano: 30-12-2017
Anitta Rotter - Pucz. Fot. T. Poźniak
W „Dzikusce” i kwiatach zamknięta jest prawie cała Anitta, dziewczyna z notatnikiem pod pachą, która od dziecka podglądała przyrodę. Pierwsze z rodzicami, biologami z wykształcenia, z którymi im była starsza tym dalej zapuszczała się na południe od rodzinnego Sanoka, by kiedyś stanąć na wzgórzu nad Jeziorem Solińskim.
- Tu kiedyś będzie mój dom! - przed laty powiedziała nastolatka, a wszyscy wybuchli śmiechem. – Wtedy to było nierealne – wspomina Anitta. - Potem kolejne lata szkoły, studiów, pracy za granicą i 13 lat spędzonych na Śląsku, ani przez moment nie podpowiadały, że tamte marzenia kiedykolwiek staną się rzeczywistością.
Miłość do przyrody
Ale przyroda z Anittą jest zawsze, albo ot tak, na wyciągnięcie ręki, albo w głowie, gdy przez lata mieszkała na szarym Śląsku. Stąd kwiaty w jej pracach, zawsze najbliżej człowieka. - Uwielbiam sadzić, pielęgnować kwiaty, układać w bukiety. Żyją krótką chwilę, ale na obrazach mogą oszukiwać czas – opowiada Anitta Rotter -Pucz. – Długo i cierpliwie szukam kwiatów do malowania, długo je aranżuje, tak by kształt, światło, barwa grały ze sobą idealnie. Kwiaty są kusicielem; bywają delikatne, romantyczne, subtelne, polne, radosne, świeże, ale zamieniają się też w smutne, tęskne, dostojne, nieprzystępne. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich jest uroda.
Od kwiatów do malarstwa
Dlatego od kwiatów, totalnych abstrakcji zaczyna Anitta swoje malarstwo zaraz po skończeniu studiów na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, na wydziale artystyczno-pedagogicznym w Cieszynie. Jest początek lat 90. Polska otwiera się na świat, Anittę ciągnie w nieznane, zaczyna się dla niej czas kilkuletniej podróży po Europie; jest Zurich w Szwajcarii, potem miasta Niemczech i Holandii, gdzie po kilka miesięcy mieszka w dużych rezydencjach i przygotowuje prace do zamawianych wnętrz. Przeważają kwiatowe abstrakcje w ponad metrowych wymiarach.
- To był dla mnie bardzo dobry czas. Byłam młodą dziewczyną po studiach, której obrazy bardzo się podobały, a to mi dawało dużo wiary w siebie – wspomina Anitta.
Z natury samotnica, bardzo lubiąca ludzi, ale potrzebująca dużej przestrzeni tylko dla siebie. Ani jednego dnia nie spędziła w pracy na etacie, ale na pewno pracuje dużo więcej niż określenie „wolny zawód – malarka” sugeruje. Od kilku lat przez cały rok wstaje równo ze wschodem słońca, by jak najlepiej wykorzystać naturalne światło i pracuje do popołudnia.
Od abstrakcji do realizmu w kwiatach, na Śląsku
Po okresie zagranicznych podroży i kwiatowych abstrakcji, dla Anitty przychodzi okres 13 lat spędzonych na Śląsku, w Katowicach, gdzie do perfekcji doprowadza swój warsztat malarki kwiatów, ale tym razem abstrakcję na płótnach zastępuje realizm. Dlaczego wybrałam Śląsk? Ja? Taka zakochana w przyrodzie? – śmieje się Anitta. – Bo tutaj mam przyjaciół, znajomych, tu przez kilkanaście lat tworzyłam z moim ówczesnym partnerem dom. To jest bardzo dobry okres w mojej twórczości. W tamtym czasie pracownię dzieliłam z dwoma kolegami-realistami, którzy nie do końca zachwycali się moimi kwiatowymi abstrakcjami, a ja na przekór chcąc udowodnić, że też potrafię świetnie malować, maksymalnie skoncentrowałam się na realizmie, co z wykorzystaniem motywów kwiatowych jest szalenie trudną, ale docenianą sztuką. Na Śląsku zdobyłam duże uznanie w galeriach i wśród prywatnych kolekcjonerów. W 2003 r. zmienia się wszystko, Anitta jest już zmęczona Katowicami, kwiatami w swojej twórczości. Ryzykuje i na stałe przenosi się do wymarzonej Woli Justowskiej w Krakowie. Biega i ogląda obrazy Wyspiańskiego, Mehoffera, na nowo wierzy w siebie jako malarkę. Kraków inspiruje ją do pracy nad portretami. Wyzwaniem staje się portret dziecięcy. Dziecko fascynuj ją swoją szczerością, naturalnością, radością i spontanicznością.
Fascynacja portretem dziecka
Portret dziecka bardzo trudny, choćby ze względu na modela, który ulega niesłychanie szybkim przemianom psychicznym i fizycznym, jest czymś w rodzaju błyskawicznie zapełniającej się ludzkiej karty, sprawia, że o sukces w tym temacie bardzo trudno. Anitta egzamin z psychologii dziecięcej zdaje bardzo dobrze i szybko jej portrety dzieci znajdują w Krakowie licznych klientów, a w nieistniejącej już galerii „Kocioł Artystyczna” odbywa się wystawa portretów dziecięcych.
Kraków, dużo bliżej położony Bieszczadów niż Katowice przypomina też Anicie o dawnych marzeniach tamtej dziewczynki sprzed lat.
Od kilku lat malarka jest w swoim domu na solińskim wzgórzu, skąd ma widok na zatokę tak piękny, że wbija w ziemię każdego gościa, który po raz pierwszy się tam zjawi. Nowe miejsce przynosi nowe inspiracje. Z prawie wszystkich ścian w domu Anitty spogląda Jezioro Solińskie; latem, zimą, wiosną, jesienią, o świcie i zmierzchu.
Po kwiatach i portretach, czas na pejzaż
Malarka żartuje, że ten dom jest prezentem jej samej dla siebie, gdy po czterdziestych urodzinach nagle zapragnęła gdzieś zapuścić korzenie, poczuć się u siebie. Dom na solińskim wzgórzu jest takim spełnieniem. Ale i też miejscem, które wprawia w osłupienie. Stereotyp bieszczadzkiej, często biednej i przaśnej artystki tak mocno zakodował się w powszechnej wyobraźni, że kłopotem staje się klasyfikacja Anitty. Do tego Anitta, choć jak żartobliwie o sobie mówi, jest bieszczadzką singielką, to świetnie sobie radzi, samodzielnie wybudowała duży, piękny dom będący jej azylem.
Niekończąca się podróż
- Cięgle szukam. Stąd kwiaty, akty kobiece, portrety dziecięce, pejzaże, portrety pięciu prezydentów, które namalowałam do rzeszowskiego ratusza, współpraca z rzeszowską galerią BWA, prace będące dekoracjami hoteli i winnicy i inne projekty, które już mi chodzą po głowie. Staram się nieustannie rozwijać – mówi Anitta. - W Polańczyku znalazłam swój mikrokosmos, ale ostatniego słowa co do moich pracy i miejsca na ziemi jeszcze nie powiedziałam.
Tagi: Bieszczady, kultura, Anitta Rotter-Pucz, malarka, Solina, Polańczyk, kwiaty, sztuka
KOMENTARZE
Romantyczna historia miłości Marty i Wacława Wierzbieńców
On zapragnął ją poznać...
Alternatywa dla gwaru, tłumu i stresu - urlop w klasztorze
Majorka, Teneryfa a może Rodos...
Stanisław Bielawka - wójt z prawdziwego zdarzenia
Stanisław Bielawka, wójt Komańczy, choć pochodzi z samego serca Krakowa, tak ukochał przestrzeń i świeże powietrze, że w 1983 roku zdecydował się osiąść z rodziną w tej miejscowości...
Aneta Adamska, twórczyni teatru "Przedmieście"
Jej spektakle przyciągają tłumy coraz to nowych miłośników teatru. Jaka jest ona sama, kim była i kim jest teraz?
30 hektarowy ogród Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach
Mieszkać mogę wszędzie. Żyć...
Malarz snów. Mija 15 lat od śmierci Beksińskiego
Życiorys Zdzisława Beksińskiego da się streścić...
O seksualności na "Wielkich Pytaniach w Nauce"
Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie...
"Otello tonight!" Teatr Przedmieście udźwignął Szekspira
W jedną noc zamknąć całą miłość Otella i Desdemony oraz potworną intrygę Jago? A potem tę jedną noc opowiedzieć na scenie w godzinę? Uwspółcześnić dramat sprzed...
Koncert Marii Peszek w Rzeszowie. Już 21 lutego!
Maria Peszek – aktorka, wokalistka i jedna z najpopularniejszych artystek polskiej sceny alternatywnej przyjedzie 21 lutego do Rzeszowa. O godz. 21. wystąpi na koncertowej scenie klubu LUKR.
"Kolędowanie..." i "Kraj-obraz niepodległości..." w Kolbuszowej
W piątek, 28 lutego w Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, odbędzie się promocja nowych publikacji: "Kolędowanie na Rzeszowszczyźnie" oraz "Kraj–obraz niepodległości...
W Bohemie "Kiedy byłem małym chłopcem". Zagrają dla Nalepy!
Czwartego marca mija 13 lat od śmierci Tadeusza Nalepy – "ojca polskiego bluesa" z rzeszowskimi korzeniami. To dobra okazja, aby przypomnieć postać słynnego bluesmana...
Rudniczanie Wyznania Mojżeszowego w marcu w Rudniku nad Sanem
Cyrla Lipiner lat 38. Jehudit Lipiner lat 7. Vital Lipiner lat 5. Ojciec Abraham Mordechaj Marcus Neûwirth lat 71. Wszyscy zginęli w 1942 roku w Bełżcu albo w drodze do Bełżca...
W środę będą grać i śpiewać pod pomnikiem Nalepy w Rzeszowie!
W środę, 4 marca, o godz. 17 gitarzyści z całego Podkarpacia oraz fani zespołu Breakout po raz kolejny spotkają się na ul. 3 Maja, by oddać hołd Tadeuszowi...
Maestro Harasiewicz wraca do Rzeszowa - jako patron konkursu pianistów
- Rzeszów to miasto mojej młodości i pierwszych sukcesów artystycznych. To tutaj jako młody pianista zdobyłem w 1947 roku I nagrodę w Konkursie Młodych...
Wierni nie muszą iść w niedzielę do kościoła. Biskup ogłosił dyspensę
W związku z zagrożeniem koronawirusem biskup rzeszowski Jan Wątroba ogłosił dziś dyspensę od obowiązku niedzielnego uczestnictwa w mszach...
