Abstrakcyjne pejzaże, które lśnią jakimś wewnętrznym światłem, wibrujące niczym muzyka struktury przeniknięte błękitem – obrazy Antoniego Nikla, rzeszowskiego artysty, krytycy opisują jako spotkanie z przeczuciem transcendencji i światem wiecznych Idei. Zaprasza na nie Galeria Sztuki Współczesnej Pastuła. Wernisaż wystawy pt. „Antoni Nikiel – Tożsamość”, odbędzie się w sobotę, 26 marca, o godz. 16.
To pierwsza po zimowej przerwie wystawa w ambitnej Galerii Sztuki Współczesnej Pastuła i zapewne z Rzeszowa do Porębów Kupieńskich wyruszy na nią spore grono osób zainteresowanych sztukami pięknymi. Galerię wypełnią obrazy dr. hab. Antoniego Nikla, profesora Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Prof. Nikiel urodził się w 1959 roku w Gorlicach i ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. Studiował w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie, gdzie obronił dyplom w pracowni malarstwa prof. Mariana Stelmasika. Z Uniwersytetem Rzeszowskim związał się zawodowo w 1995 roku. Był zastępcą dyrektora ds. dydaktyki w Instytucie Sztuk Pięknych UR, pełnił funkcję prodziekana ds. dydaktyki, a potem dziekana na Wydziale Sztuki UR. Jest zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Malarstwa, gdzie prowadzi malarską pracownię dyplomującą.
Antoni Nikiel uprawia malarstwo i rysunek. Jest członkiem rzeszowskiej grupy artystycznej „Na Drabinie”, Stowarzyszenia Literacko-Artystycznego „Fraza” oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Zrealizował 24 wystawy indywidualne i ponad 200 zbiorowych w kraju i za granicą. W dorobku ma 15 nagród i wyróżnień za działalność artystyczną. Jego wielkoformatowe obrazy znajdują się kolekcjach galerii i osób prywatnych. W abstrakcyjnych krajobrazach dominują wibrujące niczym muzyka, pełne harmonii struktury.
Piotr Wójtowicz, pisząc o sztuce Antoniego Nikla stwierdziła, że jest on malarzem, który w konsekwentny poważny i głęboki sposób przeżywa i analizuje naoczność świata natury: „Maluje głównie pejzaże, które emanują jakimś niezwykle skupionym wewnętrznym światłem rozłożonym na charakterystyczny pionowy raster wibrującej struktury obdarzającej jego obrazy pulsującym życiem. (…) Ich minimalistyczna, monumentalna, skrajnie oszczędna i wyszukana jednocześnie forma dotyka i nadaje kształt nadzwyczaj rzadkim doznaniom zjawiskowości pejzażu, jego ciszy i wzniosłości.”
Związki z muzyką opisała m.in. prof. Magdalena Rabizo-Birek: „Obrazy Nikla budzą muzyczne skojarzenia od dłuższego czasu”, przyznała. „Muzyka – najbardziej nieprzedstawiająca, odrealniona, subtelna ze sztuk – w sposób naturalny spokrewnia się z plastycznym abstrakcjonizmem (…). Z jednej strony – muzyka to świat czystych form, wyrażających przeczucie transcendencji lub świat wiecznych Idei; z drugiej zaś strony – w najdoskonalszy sposób potrafi wyrazić ludzkie emocje i uczucia w ich pełnej skali: od agresji i złości po uwielbienie, miłość, smutek i ból. Posiada przy tym unikalne właściwości terapeutyczne: łagodzi, leczy, pomaga”. Profesor Rabizo-Birek tłumaczy, że w „pracach Nikla muzyczność wyraża się przede wszystkim w powracającym rytmie, zabudowujących niemal całą przestrzeń dużych płócien, pionowych kresek, wzbogacanych o delikatne akordy (muśnięcia, plamki) chromatycznych barw”.
W sztuce profesora zwraca również uwagę dominacja błękitu – barwy nieba i wody kojarzonej z tym co czyste i powiązane ze światem Idei. Ten "spokój" prowadzi na obrazach dialog z bielą, czernią, szarością, drobinkami zieleni i czerwieni.
„Malowaniem zaspokajam swoją wewnętrzną potrzebę kreowania malarskiej płaszczyzny. Ma to ścisły związek z różnymi rytmami i napięciami, które istnieją we mnie i w świecie. Nie przedstawiam iluzji rzeczy, raczej rejestruję na sposób muzyczny najrozmaitsze doznania fizyczne i emocjonalne, które powstają w zderzeniu z rzeczywistością”, mówi profesor Nikiel.
Wernisaż jego prac w Galerii Pastuła 26 marca, o godz. 16. Wystawa potrwa do 23 kwietnia.
