O tym, jak trudno dobrać poszetkę do stroju, kiedy wybiera się do pracy, nie wiedzą chyba tylko ci, którzy na co dzień mają ustalony dress code, którego muszą sztywno się trzymać. Nie ma jednak rzeczy niemożliwych. Wystarczy kilka wskazówek, by przejść przez ten trudny temat z podniesioną głową i dobrze dobraną do sytuacji poszetką.
Poszetki stanowią kropkę nad i w wielu męskich wiosenno-letnich kolekcjach. Nie pasują jednak każdemu. Przyczyna leży w tym, że są wciąż jeszcze na tyle nierozpowszechnione, że zwracają na siebie, a tym samym na osobę, która je nosi, uwagę. Mimo, że są modne, nie zatraciły swego charakteru ekstrawagancji.
Najbardziej biznesowego wyglądu nada nam stylizacja, w której użyjemy do garnituru białej, gładkiej poszetki. Dopuszczalnym wyjątkiem jest poszetka z monogramem właściciela. Powinno się ją ułożyć w brustaszy dyskretnie tj. równolegle do krawędzi kieszeni, wysuwając na ok. 1 cm lub wyeksponować trójkąt.
Z uwagi na fakt, że poszetki wskazują na indywidualizm osoby i dają wyraźny znak o jej pewności siebie i tym, że posiada własne zdanie, własną wizję, sprawdzi się świetnie w środowisku artystów. Ponieważ ta grupa ludzi ma większe społeczne przyzwolenie na tzw. „wyjście poza schematy”, tkwi w niej ogromny potencjał do kreowania mody. Taki dodatek nie zdziwi w stylizacji osoby, która odpowiada za kreację np. w agencji reklamowej, od której wymaga się pomysłowości i nieszablonowości, gdyż da wyraz jej nietuzinkowości i kreatywnego potencjału. Poszetkę jednak równie dobrze może założyć przedstawiciel innej, bardziej konserwatywnej grupy zawodowej. Wszystko zależy od wyczucia stylu.
Przedstawiciele zawodów zaufania publicznego również mogą sobie pozwolić na odrobinę ekstrawagancji w ubiorze, powinni jednak unikać ułożenia poszetki w tzw. puff’y i raczej zrezygnować z takich w krzykliwych kolorach, a gustownie dobierać je do garnituru.
Podsumowując: jeśli charakter pracy wymaga wyróżniania się z tłumu, a i my odnajdujemy się w roli trendsettera, poszetka w brustaszy będzie stanowić świetny dodatek. Chodzi przecież o to, by podkreślała naszą osobowość, nie zaś, byśmy byli do niej dodatkiem.
