Felietony

Zapiski z Indonezji. Felieton Krzysztofa Martensa

A A A

Krzysztof Martens

Dodano: 06-08-2018

Krzysztof Martens

Komentarze (0)

Twitter

Mail

Podziel się

Po raz pierwszy odwiedziłem Indonezję przy okazji Brydżowych Mistrzostw Świata (Bermuda Bowl), które odbyły się w 2013 roku na wyspie Bali. Rola „coacha” reprezentacji Monaco była czasochłonna i nie powalała na wypady turystyczne. Mieszkaliśmy w wydzielonej enklawie, przeznaczonej tylko dla turystów i to był raj na ziemi. Luksusowe hotele, świetne restauracje i bajeczne plaże. Dwa razy wybrałem się poza „kordon” i zobaczyłem Azję, którą znam, – czyli w skrócie - brud, smród i ubóstwo.

Po pięciu latach, tutejsza federacja brydżowa zaproponowała mi kierownictwo projektu, który polegał na przygotowaniu reprezentacji Indonezji w sześciu kategoriach, do odbywających się w Dżakarcie w sierpniu 2018 roku „Asian Games”. Jest to odpowiednik letniej Olimpiady, do której zaproszony został również brydż. W mojej dyscyplinie można w Asian Games zdobyć aż 18 medali, nic więc dziwnego, że ten fakt przyciągnął uwagę Ministerstwa Młodzieży i Sportu odpowiedzialnego za pozycję Indonezji w rankingu tych prestiżowych w Azji zawodów.

Kwestię potrzebnych zawodników i zawodniczek (12 par) rozwiązano w typowo wschodnim stylu. Pracodawcy musieli udzielić im bezpłatnych urlopów. Ministerstwo przejęło finansowanie projektu, brydżystów skoszarowano na pół roku i wynajęto trenera, czyli mnie. Pierwsze spotkanie było nieco frustrujące. Zderzyłem się z milczącą, bardzo zdyscyplinowaną, ale kiepsko reagującą salą.

Po dwóch dniach zaprosiłem kierownictwo projektu na rozmowę. Okazało się, że wstydzili się powiedzieć, że większość brydżystów praktycznie nie zna angielskiego, a zgłaszanie się do odpowiedzi w Indonezji traktowane jest w szkole jako objaw lizusostwa i kiepsko widziane przez kolegów - taka kultura.

No cóż, rozstałem się z językiem angielskim i rozwinąłem swoje talenty mimiczno-ekspresyjne. Bogata mowa ciała, wspierana słowami szybko absorbowanymi z łatwego języka indonezyjskiego, przełamały lody.

Z niechęcią do zgłaszania się poradziłem sobie w sposób mechaniczny. Kolejno każdy gracz dostawał mikrofon do ręki i musiał się wypowiedzieć na zadany temat, tak jak potrafił. Logistycznie obsługa była na najwyższym poziomie. Miałem do pomocy czterech niezwykle sprawnych, szczególnie w komputerowych kwestiach, lokalnych trenerów.

Reklama

Jakarta, bo tak brzmi lokalna nazwa stolicy Indonezji jest „miastem” nie do życia. Tak zakorkowanego miasta nigdy w życiu nie widziałem.

Siedem i pół kilometra, które dzieliło mój hotel od miejsca pracy, samochód pokonywał od 40 do 70 minut. Pewnego dnia, po ulewnym deszczu, gdy skróty(wąskie uliczki) były zalane, miasto stanęło i powrót trwał 4 godziny. Oczywiście brydż ze względu na swój potencjał medalowy znalazł się w kręgu zainteresowania mediów. Egzotyczna postać „coacha” z dalekiej Polski prowokowała do wywiadów. Tu przydało się moje doświadczenie polityczno- dziennikarskie. Barwnie opowiadałem o brydżu jako o walce umysłów, w której przede wszystkim liczy się potencjał intelektualny. Oczywiście potęga wielkich umysłów pozwoli na… MAKE INDONESIA GREAT AGAIN. Nieskromnie dodam, że byłem często cytowany w lokalnych mediach. Zachwycające jest to, że mimo trudnych warunków życia, ludzie są pogodni i uśmiechnięci. Rozpaczliwe korki znoszą z iście stoickim spokojem. O innych aspektach życia w Dżakarcie opowiem w kolejnych zapiskach.

Tagi: Krzysztof Martens, felieton, Indonezja

Komentarze (0) Twitter Mail Podziel się

KOMENTARZE

POWIĄZANE ARTYKUŁY

Kim jest współczesna dziewczyna sponsorowana?

Jest to trudne pytanie, na które ile osób tyle opinii...

Od kwietnia częściej z Jasionki do Warszawy

Od kwietnia LOT chce zwiększyć liczbę połączeń z lotniska...

Piotr Pustelnik: na ośmiotysięczniki już nie wrócę

Z Piotrem Pustelnikiem, himalaistą, zdobywcą...

Handel w niedzielę i inne zakazy

Przeciwnicy zakazu handlu w niedzielę argumentują, że straci na tym gospodarka. Posłowie promujący te ideę uważają, że " ilość środków dostępnych w budżetach domowych się nie zmieni" i to, co kupujemy w niedzielę, kupimy...

Ingres biskupa Wątroby do katedry rzeszowskiej

Coś mogę powiedzieć na koniec? Przyjmijcie mnie ? prosił na koniec mszy św. inaugurującej jego posługę w diecezji rzeszowskiej nowy ordynariusz, bp Jan Wątroba. Ingres biskupa, czyli uroczyste objęcie...

zobacz więcej

Reklama