Reklama

Ludzie

Kliknij sobie lajka! Felieton Magdy Louis

Magda Louis
Dodano: 16.02.2019
44465_Louis
Share
Udostępnij
Geodeta opowiedział mi historię o pewnym małżeństwie z naszego powiatu, które tak kochało i obsesyjnie posiadało ziemię, że nawet jemu, zaufanemu geodecie, nie pozwalali po niej stąpać. Regularnie tę parcelę mierzyli w obawie, że im się zmniejsza, albo że ktoś w księgach wieczystych kawałek skubnął i teraz mają mniej. Geodetę wzywali, żeby mierzył, ale bez wchodzenia na ich pole, bez odcisku buta na ich trawie. Całe życie stali z widłami na straży tej ziemi, konfliktując się z całą gminą. Nie godzili się nawet na to, żeby ktoś na ich ziemię patrzył, bo to też mogło ją nieco uszczuplić i pomniejszyć wartość. Wkrótce potem umarli w odstępie kilku miesięcy i … surprise, surprsie, nie zabrali ziemi ze sobą do grobu. 
 
Okazało się, geodeta lubi takie historie, więc żywo śledził losy hektara po śmierci właścicieli. C byli bezdzietni i tragicznie samotni genetycznie. Ziemia przeszła na państwo, a państwo coś tam z nią pewnie zrobiło – może zięć urzędnika kupił okazyjnie i chałupę postawił? Na pewno trawę zadeptał, drzewa wyciął, jednym słowem zbezcześcił. Stare, niedobre małżeństwo, z posiadania tej ziemi uczyniło sens swego życia, okopali się, zasieki postawili i czekali na wroga, na tego, kto im przyjdzie nocą tę ziemię podstępem wydrzeć.
 
Tymczasem życie przeleciało niczym kometa przez czarne niebo, na domiar złego, skończyło się dość nagle, i nie ma pewności żadnej, czy zdążyli przed śmiercią się zdziwić, że tak szybko jest po wszystkim. 
 
Guy Lombardo wylansował przed laty wielki przebój pod tytułem „Enjoy yourself, it's later than you think”, który w 1950 roku przez 19 tygodni utrzymywał się na amerykańskiej liście przebojów Billboard. Tytuł oraz przesłanie tego starego przeboju można przetłumaczyć tak: Baw się (zaszalej, zrób sobie przyjemność), bo jest później, niż myślisz. Lombardo śpiewał o tym, że my zalatani, zaplątani w codzienność (już w 1950 roku tak tam się śpieszyło?) zasłaniamy się brakiem czasu i pieniędzy, tłumaczymy sobie i innym, dlaczego nie możemy zaszaleć i nie zabrać się za spełnianie marzeń. Tymczasem życie zaiwania, czas pstryka i pstryka szybkie zdjęcia, na których wyglądamy coraz starzej i ciemniej. Zwiedzanie świata odkładane z roku na rok, śpiewa Lombardo, już nam się pewnie nie uda, bo ile świata można zwiedzić leżąc w trumnie, sześć stóp pod ziemią?
 
Niby wszyscy to wiemy – życie jest po to, żeby trochę pożyć – ale zaciągnąwszy sobie ręczny hamulec po osiągnięciu pierwszego etapu stabilizacji, zatrzymujemy się gwałtownie, jakby nam ktoś czerwone światło zapalił. Potem stoimy na czerwonym przez lata, w jednej ręce ciśnieniomierz, w drugiej rachunek za gaz i choć nie ruszamy z miejsca, licznik się kręci, a „przejechanych” lat przybywa. 
 
Na Facebooku przewijają się dziesiątki ostrzegawczych haseł, pod którymi chętnie wstawiamy buźki i serduszka, bo w  całej rozciągłości się z nimi zgadzamy.
 
„Człowiek czeka cały tydzień na piątek, cały rok na lato i całe życie na szczęście.”
 
„Śmierć nie jest największą stratą w życiu, największą stratą jest to, co w nas umiera za życia.”
 
„Zrób to teraz, przyszłość nie jest obiecana każdemu.”
 
„Życie jest krótkie i tylko ty możesz sprawić, żeby było słodkie.”
 
Chyba już czas… Zamiast klikać lajki pod mądrościami życiowymi zamieszczanymi przez obcych nam ludzi, odważmy się, kliknijmy sobie samym lajka, bo naprawdę jest później niż nam się wydaje!
Share
Udostępnij
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama

Nasi partnerzy