Sylwetki

Wiesław Banach Honorowym Obywatelem Sanoka

A A A

Aneta Gieroń

Dodano: 30-10-2019

Wiesław Banach. Fot. Tadeusz Poźniak

Komentarze (0)

Twitter

Mail

Podziel się

W Kościanie w Wielkopolsce się urodził, w Lublinie na KUL-u ukończył historię sztuki, ale to Sanok jest miastem jego życia. Wiesław Banach z królewskim grodem nad Sanem związany jest od 42 lat i tutaj 3 grudnia odbierze tytuł Honorowego Obywatela Sanoka. Nie w ratuszu, ale w przepięknej Sali 25 Obrazów w Muzeum Historycznym w Sanoku, gdzie od 29 lat jest dyrektorem. W Galerii Zdzisława Beksińskiego, którą stworzył i która pozwoliła Sanokowi wkroczyć na kulturalne salony Europy. Dla Wiesława Banach będzie to też symboliczne rozstanie z sanockim wzgórzem - od Nowego Roku 2020 żegna się z tym miejscem i odchodzi na emeryturę.

Podczas XIX sesji Rady Miasta Sanoka na wniosek Tomasz Matuszewski, burmistrza miasta, radni jednogłośnie przyjęli uchwałę przyznającą Wiesławowi Banachowi tytuł Honorowego Obywatela Sanoka.

- Nie jest sanoczaninem z urodzenia, ale Sanok stał się mu bliski. Tutaj po ukończeniu studiów osiedlił się, założył rodzinę i podjął pracę. Jako pracownik, a potem dyrektor Muzeum Historycznego zdołał stworzyć wokół siebie krąg współpracowników i jednocześnie przyjaciół – konserwatorów sztuki, historyków i historyków sztuki, archeologów, także artystów. Za jego dyrekcji Muzeum w znaczący sposób wzbogaciło swoje zbiory. Dzięki przyjaźni i zaufaniu, jakim dyrektora obdarzył Zdzisław Beksiński, dziś Sanok posiada wspaniałą kolekcję obrazów i kompletne archiwum jednego z najbardziej popularnych polskich współczesnych malarzy – uzasadnił burmistrz Sanoka.

Nagroda okazała się też kompletnym zaskoczeniem dla Wiesława Banacha. – Gdy to minęło, poczułem radość i dumę w imieniu całego zespołu Muzeum Historycznego w Sanoku – przyznaje twórca Galerii Beksińskiego. – Tym większą, że uważam się za sanoczanina, a Sanok jest moim miejscem na ziemi. W tym mieście od ponad 40 lat spotykałem i ciągle spotykam wspaniałych ludzi. Nagroda jest swojego rodzaju „sprawką” Zdzisława Beksińskiego, który bez wątpienia maczał w tym palce.

Reklama

- Pamiętam, że gdy w 1977 roku trafiłem do pracy w sanockim muzeum zachwyciły mnie wspaniałe zbiory i przeraziła mizeria zaniedbanego budynku. Jednocześnie od początku miałem okazję pracować ze wspaniałymi ludźmi i to zawsze było miejsce pełne pasjonatów. Już wtedy, w siermiężnych latach PRL-u udawało się nam niekiedy kupić, albo i dostać cenne prace do Galerii im. Prochasków, czyli dzieła artystów polskich powstałe we Francji, co było naprawdę dużym sukcesem. Kiedy w 1990 roku zostałem dyrektorem Muzeum Historycznego, spadł na mnie ciężar remontu kapitalnego starego zamku i przyznaję, że to był najcięższy moment w moim życiu. Czas zmagań, by przywrócić wygląd renesansowy samej budowli i mądrze rozplanować powierzchnię wystawą, tak, by optymalnie wykorzystać niełatwą przestrzeń i zaplanować przyszłe ekspozycje – dodaje.

Zdzisław Beksiński pojawił się w życiu Banacha w 1973 roku i kompletnie je odmienił.

- To dla mnie jedna z najważniejszych znajomości w życiu i ciągle mam przed oczami nasze pierwsze spotkanie w pracowni Zdzisława Beksińskiego w starym drewnianym domku w Sanoku przy dawnej ul. Świerczewskiego (dzisiejsza Jagiellońska) otoczonym zdziczałym sadem. Wówczas nawet do głowy mi przeszło, że kiedykolwiek będę na stałe mieszkał w Sanoku i że będę się zajmował tym artystą do końca jego życia oraz do końca mojej pracy w Muzeum Historycznym w Sanoku. Bycie kustoszem spuścizny rodziny Beksińskich jest dla mnie wielkim zaszczytem i ogromną odpowiedzialnością. Przed laty nawet nie przypuszczałem, że ta znajomość przerodzi się w wieloletnią przyjaźń i bardzo ciepłą relację z całą rodziną Beksińskich. Fakt, że akurat na mnie spadła rola wprowadzania Beksińskiego do sztuki ogólnopolskiej i coraz częściej także światowej, jest dla mnie honorem i wielką radością – mówi Wiesław Banach.

Nie kryje również, że otwarcie Galerii Zdzisława Beksińskiego w 2012 roku było jednym z najważniejszych wydarzeń w jego życiu.

- Budowa samej Galerii w historycznym budynku okazała się tak skomplikowanym i karkołomnym przedsięwzięciem, że stworzenie, skomponowanie samej Galerii była już tylko największą radością. Cieszę się, że to się udało, ale z tyłu głowy cały czas miałem lęk:, „Co by powiedział Zdzichu, gdyby to zobaczył?” – wspomina.

Decydując się na pożegnanie z Muzeum Historycznym w Sanoku, Wiesław Banach nie porzuca pasji kustosza. Czas na emeryturze zamierza poświęcić na pisanie wspomnień związanych ze Zdzisławem Beksińskiem, a które są już tylko w jego głowie oraz skatalogowanie ogromnych zbiorów po genialnym malarzu.

- Chcę też więcej uwagi poświęcić na uporządkowanie zapisków, jakie powstały przy okazji tworzenia Galerii im. Prochasków. I wszystko wskazuje na to, że emerytura jest mi niezbędna, bym mógł jeszcze więcej czasu poświęcić pracy, ale już nie administrowaniu – śmieje się Wiesław Banach.

Tagi: Wiesław Banach, Muzeum Historyczne w Sanoku, Honorowy Obywatel Sanoka, Wiesław Banach Honorowym Obywatelem Sanoka, Sanok, Zdzisław Beksiński

Komentarze (0) Twitter Mail Podziel się

KOMENTARZE

POWIĄZANE ARTYKUŁY

Bez Wiesława Banacha nie byłoby Galerii Beksińskiego

Do Sanoka od lat przyjeżdżam z przyjemnością...

Sanockie Muzeum dofinansowane, ale wciąż z brakami

Kilka dni temu zarząd województwa podkarpackiego...

Malarz snów. Mija 15 lat od śmierci Beksińskiego

Życiorys Zdzisława Beksińskiego da się streścić...

Dzienniki Beksińskiego. Dzień po dniu kończącego się życia

Dzienniki artysty to najbardziej wstrząsająca lektura jaką czytałem w ostatnich latach. Prywatne notatki nieoczekiwanie przerwane zostały nadzwyczaj brutalnym morderstwem...

50. numer magazynu VIP Biznes&Styl. Wiesław Banach o nas

Do końca grudnia 2016 roku obchodzimy ważny dla nas jubileusz. W 2008 roku jako pierwsi na Podkarpaciu zadebiutowaliśmy z magazynem opinii i świętujemy właśnie 50. numer naszej gazety...

zobacz więcej

Reklama